అపురూపం

ఈ అపురూపమైన వరాన్ని నేనేమని వర్ణించను? వర్ణించలేను అని అనడం నిజంగా నా అహంకారమే అవదా?
నేనేదో busyగా ఉన్నాననే భ్రమలో ఉంటూ, కనీసం అప్పుడప్పుడైనా మన గత ఙాపకాలను తలుచుకుంటూ, కొంచెం మురిసిపోవడమో లేదా నన్ను తిట్టుకోవడమో చేసే నీ గురించి అసలు పట్టించుకోని నాది అహంకారం కాదంటావా? కనీసం నీ birthday అయినా నాకు గుర్తుందా అని నీకు సందేహమొచ్చింది కదూ?
ఒక్కటి మాత్రం నిజం; అప్పుడప్పుడు నాకు అనిపిస్తూ ఉంటుంది. ఈ నేస్తమే లేకపోతే ఈ జీవితం, దానికో అర్ధము, గమ్యమును నిర్వచింపబడేవా అని?
నువ్వు, నీ అందమైన చిన్న ప్రపంచం (Sorry, పెద్ద ప్రపంచం), అందులో నాకో చిన్న స్థానం దక్కిందని ఆనందపడనా? నీ ప్రపంచం, నా ప్రపంచం, ఏదో వేళలో, ఏదో చోట కలిసి మరో ప్రపంచమవుతుందంటావా? మరో ప్రపంచం పిలుస్తుందంటావా? మరో ప్రపంచం పిలువకపోయినా మనం మన ప్రపంచాలతో సరిపెట్టుకుందాంలే!
నువ్వు పుణికిపుచ్చుకున్న ఆత్మస్థైర్యం, మనోనిబ్బరాలే ఆలంబముగా, నీకు ఎన్నో సముద్రాలకవతల అతి దూరంలో, నా ప్రపంచంలో, నేను!